روایت شده که حضرت علی علیه السلام روزی بر منبر کوفه خطبه می خواند و در ضمن خطبه فرمودند: ای مردم از من بپرسید، قبل از اینکه مرا از دست بدهید .
از راه های آسمان‌ بپرسیدکه من به آنها داناتر از راه های زمین هستم.
پس مردی برخاست وگفت: یا امیرالمومنین جبرئیل کجاست؟
فرمود مرا بگذار تا بنگرم.
سپس نگاهی به بالا و بر زمین و به راست وچپ نموده، فرمود: تو جبرئیل هستی .
پس جبرئیل از بین آن قوم پرواز کرد و با بالش سقف مسجد را شکافت و مردم تکبیر گفتندو عرضه داشتند یا امیرالمؤمنین از کجا دانستی او جبرئیل است؟
فرمود: من به آسمان نظر انداختم و نظرم به آن چه بر بالای عرش و حجب بود رسید . وقتی به زمینی نگاه کردم،بینایی من در تمام طبقات زمین تا ثری(قعر آن) نفوذ کرد و هنگامی که به راست وچپ خود نگاه کردم ، آنچه را خداوند آفریده  دیدم، ولی جبرئیل را در بین مخلوقات ندیدم، به همین علت دانستم این(سؤال کننده) همان جبرئیل است .

منبع: علی (علیه السلام) والمناقب- ص 190

اي علي! تورابه داشتن ويژگي هايي سفارش مي كنم و تو نيز آنها را از من به يادگارداشته باش و بدانها عمل كن!

اماسفارش اول راستگويي است.

هيچگاه كوچك ترين سخن دروغ ازدهانت خارج نشود!

اصول كافي، كتاب الروضه، وصيت پيامبر(صلي الله عليه وآله وسلم) به حضرت علي (عليه السلام)