تو دست خالي و دشمن سه شعبه آورده است
چقدر حرمله پيش تو نا توان شده است
به پاي خاست  رجز خواند وقصد ميدان كرد
چه كودكي كه به شش ماهگي جوان شده است
لابه لاي نگاهش غم پدر پيداست
تمام دغدغه اش چوب خيزران شده است

التماس دعا

اي اجل چندروز دور ما را خط بكش ما سياهي لشكر عزاي پسر فاطمه ايم.
اي آب فرات از كجا مي آيي؟
نا صاف ولي چه با صفا مي آيي
خود را نرساندي به لب خشك حسين
ديگر به چه رو به كربلا مي آيي؟

از خود گذر كنيم كه اين خوان آخر است
اين انقلاب بيمه حضرت حيدر است
تحريم مي كنند كه تسليممان كنند
غافل از اينكه دل به بلا ها شناور است
ما را چه كار به بازار ارز وسكه  ودلار
ما را به سر هواي اشارات رهبر است
جان مي دهيم وننگ ملامت نمي خريم
حرف دل امام همان حرف آخر است

ببین که نامه سیاهم بیا امام زمان
اسیر دست گناهم بیا امام زمان
هنوز در ته قلبم امید باقی هست
در انتظار نگاهم بیا امام زمان
بدون ذکر تو هیچم خرابه ی عدمم
تمام عمر تباهم بیا امام زمان
ثمر ز ناله ندارم و حاصلی از اشک
اثر نمانده به آهم بیا امام زمان
ز راه پاک شهیدان نرفته جاماندم
غریب گم شده راهم بیا امام زمان

برگرفته از سال نامه به سوی ظهور

عباس محمدی

من هیچم وجز هیچ ندارم بی تو  *** افتاده گره ،گره به کارم بی تو
یا بشکن ویا زخویشتن لبریزم کن *** من آینه ای پر از غبارم بی تو

منم كه عصمتُ الَّه و، به ساق عرش زيورم
حبيبه خدا منم ، حباب نور داورم
رضاي من رضاي او، ولاي من ولاي او
كه من وليةّ الّه و ،‌ز هر بدي مطهرم
علي است نفس احمد و حقيقت محمدي
منم كه بضعةُ النبي و، با علي برابرم
به تخت اقتدارشان،‌نشسته ام كنارشان
به تاج افتخارشان ، يگانه است گوهرم
بجز محمد وعلي، كه نور ما بود يكي
ز انبيا و اوليا، خدا نموده برترم
نبي چو گفت برملا:اگر نبود مرتضي
ز اولين وآخرين ، كسي نبود همسرم
علي ، شهاب ثاقب و منم فروغ زُهروي
به اوج عصمت و حيا، به هر زمان منورم
نهال عشق ايزدي ، بهار حُسن سرمدي
شكوفه محمدي، عطاي ربّ و كوثرم
حسين با حسن مرا، دو گوشوار زينتند
علي است طوق گردنم، محمد است افسرم
محمد وعلي ومن، چو اصل و  اُم خلقتيم
منم كه باب خويش را،‌درين مقام مادرم
فدك چه جلوه اي كند،‌به پيشگاه دولتم
كه مالكيت جنان،‌به كف بود چو حيدرم
عليه غاصب فدك، از آن قيام كرده ام
كه راه پُر جهاد حق ، نشان دهم به دخترم
(حسان) بود مودت رسول وآل مصطفي
اميد برزخ من و،پناه روز محشرم

منبع:فاطمة الزهرا،ام ابيها(سلام الله عليها)،
گفتار علامه اميني به كوشش حبيب چايچيان(حسان)