قهر کرده اید انگار ؟ درست نمیگویم؟حاجی دیگر نمیخندی …! چه شده آن لبخندهای دائمت؟

حاجی آنطور درخودت رفته ای دلم غصه اش میشود …سرت را بالا بگیر…به چه می اندیشی؟از چه دلگیری؟ …راستی حاجی ! قبلا ها یه عده ای میگفتند شماها رفتید بجنگید که چه بشود؟خودتان خواستید ،خودتان هم شهید شدید.حالا خودمانیم حاجی، بینی و بین الله رفتی که چه بشود؟رفتی که آزادی داشته باشیم؟رفتی که عده ای مانتوهایشان روز به روز تنگ تر و روسری هایشان روز به روز کوچکترشود؟رفتی که ماه محرمی هم پارتی بگیرند و جشن های آنچنانی؟رفتی که عده ای دختر و پسر به هم که میرسند دست بدهندو اگر ندهند به هم بگویند عقب مانده ؟

حاجی جان ؛ جای پلاکت را این روزها زنجیرهای قطور گرفته !

جای شلوار خاکی ات را شلوارهای پاره پوره و چاک چاک گرفته

(که به زور پایشان نگهش میدارند)!

جای پیراهن ساده ی “مردانه ات” را تی شرت های مارک دار  گرفته(بعضا آب رفته اند) !

پسرانمان زیر ابرو بر میدارند ! دخترمان ابرو تیغ میزنند !اوضاعی شده دیدنی … پارکها ، سینماها ، پاساژها شده اند سالن مد !و البته دوست یابی! حاجی تو رفتی که خودت را پیدا کنی و خدایت رااینها مانده اند و دارند خودشان را گم میکنند !حاجی ؛ گلوله دست شما را زخم انداخت و بعدها برد ، اینجا خودشان بر سر و صورت و دست و بازویشان زخم و نقش می اندازند که زیبا شوند … !!!اینجا به کسی بگویی : خواهرم … هنوز بقیه حرف را نگفته شاکی میشود؛که چرا شما بسیجی ها نمیگذارید راحت باشیم؟ما آزادی میخواهیم …

اونی که خاک گلمو با کربلا سرشته بود     رو پیرنای شهدا این جمله رو نوشته بود

می روم تا انتقام سیلی مادر بگیرم

آره شهیدایی که با یا زهرا گفتن افتادن     با قطره قطره خونشون این حرفارو یادم دادن

می روم تا انتقام سیلی مادر بگیرم

وقتی که آقامون بیاد پارکابش سینه زنان     همگی نوحه دم می دیم مثل خود صاحب زمان

می روم تا انتقام سیلی مادر بگیرم

با فرج آقا اگه مدینه جور بشه برامون       با خط خون می نویسیم همه روی سر بندامون

می روم تا انتقام سیلی مادر بگیرم

وقتی یل ام البنین می رفت به سوی علقمه     هرکی می گفت کجا می ری می گفت با اشک و زمزمه

می روم تا انتقام سیلی مادر بگیرم

در گذر زمان و در گردش مدام ماه، دوباره به ایستگاه محرم رسیده‌ایم. محرم فصل رویش‌ها و ریزش‌هاست.
فصل صف‌آرایی تمام خوبی‌ها در مقابل همه‌ زشتی‌ها و پلیدی‌ها.
باز هم محرم و یك دنیا اشك و عشق و عبرت. باز هم كربلا و سرزمینی كه تمام هستی به گردش طواف می‌كنند و باز هم عاشورا و یك روز به وسعت تمام روزهای خدا.
به محرم كه می‌رسی عاشورا را به یاد می‌آوری و حسین را، عباس را، اكبر را، اصغر را، قاسم را و… زینب را.
به محرم كه می‌رسی عطش را به یاد می‌آوری و رشادت را و شجاعت را و حمیت را و ولایت‌مداری را و ایثار را و شهادت را و … اسارت را.
به محرم كه می‌رسی روزهایت را همسایه‌ شیرمردان میدان كربلا و شب‌هایت را در كنار خیمه‌های ذكر و مناجات و دعا باش تا همیشه كربلایی باشی.
به محرم كه می‌رسی، سوگوار عزیز فاطمه می‌شوی و سینه‌زن و زنجیرزن ثارالله و اشك برگونه‌هایت پرپر می‌شود.
به خود ببال كه خدا خیرخواه توست، كه صادق آل محمد می‌فرماید:
«من اراد الله به الخیر فقذف فی قلبه حب الحسین وحب زیارته»
«هر كس خدا برایش خیر بخواهد محبت حسین و شوق زیارت او را در دلش می‌گذارد.»

محرّم، فروردین جانهاست و بهار ایمانهای سست شده و طراوت اندیشه های مرده و افسرده و خوابیده، و شكوفایی غنچه های بسته بیداری و آگاهی و ایثار و فداكاری است.
محرّم، وجدان همیشه بیدار تاریخ، و گلوی هماره فریادگر زمان است.
محرّم، ماه پاسداری از حرمت انسان است. محرّم، حریم ایمان و حصار قرآن است.
محرّم، اهرم حركت دهنده انسانها و پدیدآورنده شورشهای شیعی و نهضتهای علوی و قیامهای مكتبی است

وقتی جای فاطمه

اسم دخترانمان شد رینا و زیتا

جای عفت ، خفت می آید سراغمان!

ای خدا Hard دلم Format مکن

File من را از خالی از برکت مکن

Option غم را خدایا On مکن

File اشکم را خدایا Run مکن

نام تو پسوند درهای بهشت

بهر دل های پر آتش Fan فرست

ای خدا حرف دلم با کی زنم

Help می خواهم که F1 میزنم

همه عاشقی من یک نفسه

یه امام رضا (ع) دارم واسم بسه …

للَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَلِیِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا الْمُرْتَضَى الْإِمَامِ التَّقِیِّ النَّقِیِّ وَ حُجَّتِکَ عَلَى مَنْ فَوْقَ الْأَرْضِ

وَ مَنْ تَحْتَ الثَّرَى الصِّدِّیقِ الشَّهِیدِ صَلاةً کَثِیرَةً تَامَّةً زَاکِیَةً مُتَوَاصِلَةً مُتَوَاتِرَةً مُتَرَادِفَةً

کَأَفْضَلِ مَا صَلَّیْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَوْلِیَائِکَ

السّلام ای خـســرو اقــــلیم طــــوس
السّلام ای حضرت شَمسُ الشُموس

عیدتون مبارک والتماس دعا