امان از جدايي!
امان از بغض هاي شبانه بقيع !
امان از خانه اي كه خاموش است !
امان از داغي كه در دل زينب (سلام الله عليها) است !
چگونه سر به شانه تنهايي نگذارد كسي كه از هستي خويش جدا شده است ؟!
چگونه ناله نكند آنكه امانت بي بديل الهي را شكسته بال وحزين، به آسمان سپرده است؟!
چگونه به تعزيت ننشيند آنكه صبر جميل فاطمه(سلام الله عليها) را در كبودترين لحظه ها به تماشا نشسته وعاشقانه به شكيبايي مقدس زهرا ،ايمان آورده است؟!
اين شانه هاي خيبر شكن كيست كه از سنگيني اشك ها خم شده است؟!
اين دست هاي صاحب ذوالفقار مگر نيست كه از شدت درد مي لرزد؟!
اين زبان آتشين خطبه ها نيست كه بغض ، مجال آه از گلويش گرفته است؟!
با كدامين چكامه ، اين مرثيه را بسرايم كه سيل اشك ، هستي مدينه را به يغما نبرد؟!
با كدامين نوحه به تعزيت بنشينم كه زمين ، گريه هاي آسمان را تاب آورد؟!
بانو ! اي مادر احساس هاي سبز، اي تبلور عصمت ، بانوي آب وآيينه واي شرافت آدمي در خاك وافلاك ! اگر بركت دست هايت نبود، آسمان ، ما را ريزه خوار كدامين «دستاس» مي كرد تا با گفتن«يا زهرا (سلام الله عليها) » تلخي تمام دردها را به شيريني درمان بسپاريم؟ يا زهرا (سلام الله عليها) ، اي آيينه لطافت هستي در ضمير خاك.
بانو ! نامت بلند در نهان خانه تمام گنبدها؛ نامت به شكوه در زلال تمام آب ها وآيينه ها؛ داغت را بهانه اي جز زلال اشك ها نيست!
تربت پنهان تو را بايد در سويداي دل به جست وجو پرداخت كه عصمت عارفانه تو تنها در زلال عاشقانه دل هويدا مي شود وبس!
زيارتگاه تو ، پاك ترين نقطه از دل مؤمنان است كه با التجا به نامت ، تمامي دردهاي بي درمان را درمان مي بخشد وزلال معرفتت با گفتن «يا زهرا(سلام الله عليها) » بر نگاه ها جاري مي شود. چه دردناك است يادآوري شهادت تو! چه جانكاه است غربت تو!
بانو ! تو را به غربت بقيع، ياورمان باش در مصايب دنيا!

نوشته از :سيد علي اصغر موسوي

فرا رسيدن ايام فاطميه وشهادت دردانه حضرت رسول (صلوات الله عليه وآله وسلم)ام ابيها حضرت زهرا (سلام الله عليها)،را خدمت صاحب زمان وتمامي پيروان ان حضرت تسليت وتعزيت عرض مي نمايم.