باز هم ياري كنيد اين بار ايمان مرا

چاره اي سازيد وجدان پشيمان مرا

بس كه شد پيراهنم آلوده با بوي گناه

برنمي تابد شفاعت نيز ،دامان مرا

كاش تيغ اعتقادي پاك ،از هم مي شكافت

در مسير پاسداري ، فرق وجدان مرا

كاش وقتي چشم وا مي كردم از فرط هوس

طعمه ي شمشير مي كردند چشمان مرا

كاش در هنگام مستي ، مي كشيدند از تنم

رشته رشته مويرگ هاي پريشان مرا

بس كه با شدّت گسستم رشته ي پيمان خويش

اعتمادي نيست ديگر بار ، پيمان مرا

بعد از اين در كوچه هاي بي كسي پيدا كنيد

طفل احساساتي از خود گريزان مرا

انتظارم از شما اين است تا باور كنيد

گريه ها وسر به زيري هاي پنهان مرا

شاعر: عبدالجبار كاكايي