انسان وزندگي ،مفاهيمي هستند كه هرگز از يكديگر جدا نمي شوند. زندگي جزءجدايي نا پذير انسان است وهيچ راه فراري از ان نيست ؛پس تا انسان هست،بايد زندگي كند.
به بيان ديگر ،انسان ميان دو راهي زندگي وعدم زندگي قرار ندارد،بدون ترديد زندگي بايد كرد ،اما مي توان پرسيد:زندگي گوارا ولذت بخش ،كدام است؟
بشر در جست وجوي خوش بختي است و در پي آن است كه به زندگي رضايت مندانه دست يابد.هيچ كس نمي خواهد زندگي همراه با  نا رضايتي داشته باشد.رضايت خواهي ،ويژگي فراگير تمامي انسان هاست .انسان گم شده اي به نام رضايت (احساس خوشبختي ) دارد دليل اين امر چيست؟

بستر كاميابي
رضايت مندي ،بستر موفقيت وكاميابي است .هيچ انسان موفقي نيست كه از هنر «رضايت زندگي» برخوردار نباشد. بدون رضايت مندي،امكان پيشرفت وموفقيت وجود ندارد.
انسان هاي موفق كساني هستند كه با زندگي خود مشكلي ندارند،بلكه مي گوييم با زندگي خود مشكل ندارد. مشكل داشتن در زندگي يك چيز است و مشكل داشتن با زندگي ،چيز ديگر .
اتفاقاً در بيشتر موارد ، انسانهاي موفق با مشكلات زيادي دست وپنجه نرم كرده اند، اما احساس نارضايتي از زندگي نداشتند. مي توان گفت : رضايت مندي از زندگي ، يكي از رازهاي ناشناخته زندگي انسان هاي موفق است